Tandartsen springen in de bres voor vluchtelingen

Begin dit jaar heeft Michaël Gabai, hoofdtandarts in het Centre dentaire Messidor, een mooi initiatief opgezet! We hebben hem geïnterviewd zodat hij zijn mooie ervaring met Odontolia kan delen:

Waaruit bestaat dit initiatief?
“Elk jaar heb ik het geluk om naar Togo te gaan met de vzw EODEC om te bevolking te helpen toegang te krijgen tot tandheelkundige zorg. Dit jaar zijn we door de Covid-crisis in België moeten blijven. Ik heb van deze tijd gebruik gemaakt om een zicht te krijgen op de nood aan vrijwilligerswerk hier in België en die bleek eveneens zeer groot te zijn. Ik heb vroeger nog adviserende missies gedaan voor DentalMobilis, een vereniging met als doel de mondhygiëne te verbeteren van ouderen en mensen met een beperking. DentalMobilis bereikt dit doel dankzij zowel sensibilisatie en opleidingen, als met mobiele tandheelkundige zorg.

Samen met 5 andere collega-tandartsen en een psychologe, hebben we aan de vereniging voorgesteld om een asielcentrum uit te kiezen en de voorbereiding met hen te coördineren. Al het materiaal dat nodig is voor onze toe te dienen zorg, heeft DentalMobilis ons ter beschikking gesteld. Met de opbrengsten heeft DentalMobilis geïnvesteerd in een betere toegang tot tandartsenstoelen voor personen met een beperkte mobiliteit.”

Hoe werd u ontvangen?
“Tien dagen voordat we onze zorg gingen toedienen, hebben we een screeningsdag gehouden. De asielzoekers hebben ons op vrijwillige basis kunnen ontmoeten en hun tandheelkundige kennis (of soms het gebrek eraan) met ons kunnen delen. We hebben ook onze eigen kennis kunnen delen en een aantal percepties over tandheelkundige behandelingen of zelfs oude stadslegendes kunnen ontkrachten.”

Wat hebt u onthouden ?
“Ik heb de tijd genomen om naar deze mensen te luisteren. Ik kende kun achtergrond niet. De te volgen stappen tot regularisatie in België, de tijd die dit in beslag neemt, de moeilijkheden die zij ondervinden,… Ik heb veel geleerd uit de gesprekken die ik met hen heb kunnen voeren, waarin hun situatie duidelijk werd.”

En volgend jaar?
“Ik keer terug naar Togo met de vzw EODEC, want de nood is ginder ook nog steeds zeer aanwezig. Het initiatief van dit jaar met het asielcentrum van Ransart was een eerste ervaring, waarvan we zeker willen onderzoeken of ze voor herhaling vatbaar is.”
Een initiatief dat anderen zou kunnen inspireren…